45

Daha dün gibi buraya 44 sayısını eklediğim...

Zaman üzerine yazmışım ve ne kadar göreceli olduğundan. Evet zaman çok hızlı geçmiş, bir göz kırpması kadar. Ama üzerine düşündüm uzun uzun 44 ile 45 arasında neler oldu diye. Aslında öyle pekte göz açıp kapamaya sığmayacak kadar çok şey yaşamışım, öğrenmişim, sevinmişim, sevmişim, sevilmişim, üzülmüş ve hatta her zaman olmayan göz yaşlarım bile akmış bu bir senede.

44'e girerken en büyük mutluluğa çok yakın olduğumu tarif etmişim, 45'e girerken tüm inandıklarımı sorgulamak zorunda kalmışım. En büyük hayalimin ellerimden kayıp gitmesine, ilmek ilmek dokuduğunuz bir şeyin kayıp giderken çaresizce kalakalmanın acısını yaşamışım.

Evet tüm bunlara rağmen 44 için dediğim gibi zaman hiç durmuyor. 45 içinde bunlar olurken zaman durmadı. Akıyor ve biz zamanın akışı içinde ilerliyoruz. Yolculuk için geldik bu dünyaya. Öyle yada böyle bu yolculuk tamamlanacak. Bu hiç bir şeyin olmadığı kadar kesin olan tek gerçek hayatlarımızda. Bizler yolculuğun nasıl geçeceğine şekil vermeye çalışıyoruz. Varacağımız yere geldiğimizde "evet, ben bu yolun hakkını verdim" diyebilmek için.

Bir yaşıma daha girdim! :) Elbette güzelliklerde oldu. İnsan hayatı sadece kaybetmek yada sadece kazanmak üzerine kurulu değil. Denge var. Ama bazen en değerliniz elinizden gidince sanki hayatın sonu gelmiş gibi hissederiz. Değil emin olun değil. Aksine eğer gerçekten size ait ise tekrar başlamanız için hiç bir engel yoktur. Ayağa kalkın, cesaretinizi toplayın ve ilk seferinde olduğundan daha güçlü sahip çıkın O'na.

"Hayat kısa, kuşlar uçuyor."* dediği gibi ustanın. Ya vazgeçmek yada savaşmak son nefesine kadar. Ben sonuna kadar savaşmak istiyorum. İnançlarım darbe görmüş olsa da sorgulamaya onları yeniden dizayn etmeye hazırım. Geriye dönüp baktığımda yaşadıklarım pişmanlıklarım değil, denenmiş ama başarılı olmamış tecrübelerim olsun. Pişman olmamak için denemeye devam. Sahip çıkmaya, O'nun için hayaller kurmaya devam. Sonunda kavuşmak olmasa da, pişman olmaktan yeğdir.

Yeni yaşıma, bana getireceklerine, alacaklarına, vereceklerine, katacaklarına her şeyine hazırım. Bu benim yolculuğum ve onun tadını çıkarmaya devam edeceğim. Zaman zaman yorulsam, hayal kırıklığına uğrasam da, biliyorum ki çokça güleceğim, bunun için sebeplerim var. Yaşanacaklar bittiyse bile yaşananlar var. Onların lezzeti ile yolculuğuma devam edeceğim.

Bakalım 46 mesajına yetişebilecek miyim...

Her şeye , herkese, tüm yaşadıklarıma teşekkür ediyorum, şükür ediyorum. Beni ben yapan güzel hikayeme sonsuz şükürler olsun...

Seneye görüşmek dileğiyle, hadi başlıyoruz 45...

“Annesinden dayak yediği halde, yine 'anne' diye ağlayan bir çocuktur aşk.”*

edizzzz

* Cemal Süreyya ustaya saygıyla...