Benim gibi sevmelisin!!!

Bir çıkmazdır ilişkilerde "ben gibi" durumu. Bu noktaya gelip dayandığında, karşınızdakinin kim olduğu, ne yaptığı, nasıl yaptığı anlamsızdır çünkü siz gibi değildir artık O! Bu da sizi mutsuz eden, sizi HAKLI kılan ve en önemlisi ilişkide her şeyi yapmış ama sonunda sizi MAĞDUR olmuş olan yapar.

Aklımızda ki sevgiyi mi yaşamak yoksa karşımızdakinin kendisi gibi bizi sevmesine izin mi vermek?

Sen git deyince gideceğim. Sonra senin "git" 'inin aslında "git" olmadığını bileceğim ve sen bir gün tekrar gel deyince geleceğim. Ama gittiğim ve aslında gitmemem gerektiğini anlamadığım için suçlu olacağım!

Sen benim prensiplerim deyince peki deyip saygı göstereceğim ama sonra sen ben prensiplerimden vazgeçtim deyince ben tekrar geleceğim. Ama sonunda mücadele etmediğim için suçlu olacağım!

Sonra bu sefer ben sana gelmeye çalışacağım ama bu sefer senin "git" 'in gerçekten git olacak ben yine yanlış anlamış olacağım. Seni bir türlü anlayamadığım için yine suçlu olacağım.

Sen bu bir sürü git gel arasında yaşarken buna senin adına "bu aşk için çok mücadele ettim", benim adıma ise "seni anlamadım" düşecek!

Lütfen bırakında bizde bir sevelim!!!

Bu kadar git-gel arasında nasıl ben olacağım, ben gibi seveceğim? Bırakın kendi dünyanızda oluşturduğunuz aşkı yaşama çabasını. Siz içinizde ki aşkı serbest bırakın, karşı tarafta kendi içindekini. Bir araya gelsinler ve ortak değerleriniz ortaya çıksın. Keşfetmeye zaman tanıyın birbirinizi. Hep ben ben ben söylemi içerisinde karşı tarafın sesini duyamaz hatta bir zaman sonra onun görünmez olmasına neden oluyorsunuz.

O zaman korku, savunma, kendini gösterme çabası yada sessizce itaat etme halleri başlıyor ki, bunlardan biri yada birileri davranışa dönüştüğünde karşınızda sizi sevmeyen, değer vermeyen, size aşık olmayan biri peyda oluyor. Yani sizin söyleminizle sizin gibi sevmeyen biri oluyor!

Şimdi bir düşünün lütfen siz ne istiyorsunuz?

Kendiniz gibi mi yoksa kendisi gibi seven birini mi?

Sevgiyle, hasretle...