İnsan neden ölür?

Ölüm ne zor bir kelimedir değil mi?

Kimse istemez ölmeyi yada birilerinin, özellikle sevdiklerinin ölmesini.

Peki biz neden ölürüz? Ne saçma bir soru diyeceksiniz (!) :)

Evet fizyolojik olarak nedenleri bilimsel olarak açıklanabilir. Kalbi durdu, kanser oldu, trafik kazası geçirdi, intihar etti... Ama benim sorduğum bizi o noktaya getiren ve ölüme sebep olan şeyin olmasına neden olan asıl şey nedir...?

Neden şimdi şu an olmuyor da daha sonra olacak? Evet biliyorum, biliyoruz hepimiz öleceğiz.

Bir insanın ölmesinin nedeni, o insanın macerasının bitmiş olmasıdır! Evet, bu dünyada ki maceramız bittiği için ölürüz. Her insanın yaşamında kendine ait bir macerası var. Onu yaşamaya geldik buraya. Macera bittiğinde ise bu dünyada kalmamıza bir gerekte kalmıyor ve işte o malum sebeplerden biri ortaya çıkıyor ve fizyolojik olarak ölüyoruz.

Birde yaşayan ölüler var aramızda. Onlarda maceralarını keşfedememiş yada farkında olmayanlar. Bir akarsuya kapılmış kütük misali savrulup gidenler.

Öyle olmak istemedim hayatım boyunca. Hep bir amaç edinmeye ve amaçlarımın etrafında maceralar yaşamak istedim. Hep eğlenceli olmadı elbette girdiğim yollar. Hüzünle biten ve hatta canımı çok yakanlar oldu. Ama genelde eğlendim! Acısıyla, tatlısıyla iyi ki denemişim dediğim bir çok şey var. Elbette şimdi hayata daha olgun bir pencereden bakabiliyorum. Yaşadıklarım sayesinde. Bir amaca sarıldığınızda hayat enerjinizde onunla beraber yükseliyor. Bazen bir insanı, bazen bir hayvanı, bazen hayatın bir zorluğunu seçiyoruz kendimize amaç olarak. Ne seçersek seçelim o yolda her uğraşı bizi güçlendiriyor ve büyütüyor.

Bir yıl daha bitiyor ve geride bıraktığım 48 yılın ardından hala enerjimi yüksek tutabildiğim gayretlerim, umutlarım, amaçlarım var çok şükür. Ölmedim henüz yani! :) O zaman hala umut var mı, kesinlikle var. İnsanın kendine yapabileceği en büyük kötülük durmak! Durdun mu zaman durmaz ve aynı hızla senden uzaklaşmaya başlar. Ne kadar uzun duraksarsan arayı kapatmak o kadar zor hale gelir. O nedenle yapamadıklarımıza, olduramadıklarımıza, kaybettiklerimize, bize ait olamayanlara, yaşayamadıklarımıza takılmayacağız. Yolumuza devam edeceğiz ki, bir gün tekrar onlarla karşılaşma fırsatımızı kaçırmamak adına. Unutmayın durduğunuzda akıp giden sadece zaman değil, kaybettiklerinizde. Onlarla aranızdaki mesafenin açılmasını istemiyorsanız durmamalısınız.

Şükürler olsun beni bugünlere getiren her şeye, herkese. Pişmanlıklarım, öfkem, kırgınlıklarım yok. Umutlarım var cebimde ve onları gerçekleştirmek için heyecan ile atan bir kalbim. Bu kalp attıkça, bu ruh bedende durdukça maceralarımın peşinden koşmaya ve umut etmeye devam edeceğim.

Kim bilebilir yarım kalan maceraların tamamlanmayacağını?

Hoş geldin yeni yıl, hoş geldin yeni başlangıçlar...

Sevgiler,

edizzzz