Son arzum…

“Yol güzelse yürüyorum,

Çay sıcaksa içiyorum,

İçimden gülmek geliyorsa gülüyor, ağlamak geliyorsa ağlıyorum,

Müzik güzelse dinliyorum,

Kitap güzelse okuyorum,

Muhabbet sararsa konuşuyorum,

Ortam güzelse oturuyorum,

Ne dosta ne hayata küsüm,

Ne aşka kapalıyım, ne yalnızlığa küsüm,

Minimalist yanıma sarılıp kimseye çarpmadan köşeden yürümeyi seviyorum.”

Nilüfer ne güzel sormuş “Son arzun nedir?” diye…

Kendim olabilmek ve kalabilmek. Bunu kendi olabilen ve kalabilen ile yaşamak. Kendini açıklamak zorunda kalmamak. Benim ne ilk ne son arzum, tek arzum bu…

Biliyorum öyle kolay değil. Temas ediyor başka hayatlara karışıyor, bağlanıyoruz. Bu dokunuşlar dokundukları yerden değiştiriyor sizi. Aklınız, duygunuz, bedeniniz değişiyor. Eğer olmak istediğinize doğru değişim ise bu, ne mutlu size doğru ellere düşmüşsünüz. Ama değil ise…

Hadi müziğin büyüsüne bırakalım...

---